Τρίτη 9 Ιουλίου 2019

Κι εμείς νομίζουμε πως ψηφίζουμε ... !



του Παναγιώτη Γεωργιάδη



Ο Αλέξης Τσίπρας στις 26 Μαΐου υπέστη μια μεγάλη στρατηγική ήττα στις ευρωεκλογές με τη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία στις 9,5 ποσοστιαίες μονάδες. Η Συμφωνία των Πρεσπών λειτούργησε καταλυτικά, εκτός των άλλων, στο θυμικό του Έλληνα ψηφοφόρου κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα. Αμέσως μετά, προχώρησε στην προκήρυξη των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου. Για όσους γνωρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα και καταλαβαίνουν από πολιτική, ακόμα και σήμερα, δεν μπορούν να εξηγήσουν λογικά την απόφασή του για προσφυγή στις κάλπες άμεσα. Η λογική που ακούγεται ότι τον Οκτώβριο η διαφορά θα ήταν μεγαλύτερη θα μπορούσε, με τις ανάλογες κινήσεις της κυβέρνησης Σύριζα, να λειτουργούσε και αντίστροφα. Η απόφαση, λοιπόν, του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει “απόφαση Καραμανλή” του 2009 για παράδοση της Εξουσίας στον επόμενο και γνωρίζουμε όλοι τι έγινε μετά.. η χώρα εισήλθε σε “Μνημόνια” και μια σπείρα στείρας υπερχρέωσης και λιτότητας. 

Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας τους επόμενους μήνες θα έχει να διαχειριστεί σημαντικά θέματα και προβλήματα όπως, το μοίρασμα των πετρελαίων του Αιγαίου και της Κρήτης, την αυξημένη τουρκική προκλητικότητα, την αυξημένη εποπτεία από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς (βλ. Τοποθέτηση Λαγκαρντ στην ΕΚΤ), την απρόσκοπτη τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών κτλ. . Δεν θα ήταν, λοιπόν, καθόλου συνομωσιολογικό να υποθέσουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας “έλαβε” εντολή προκήρυξης εθνικών εκλογών από τους πραγματικούς κυβερνώντες της χώρας (ΗΠΑ – Γερμανία). Είναι, επίσης, λογικό οι ΗΠΑ και σε συνδυασμό με την κόντρα τους με το καθεστώς Ερντογάν και εν' αναμονή “εξελίξεων” στην περιοχή μας, να πίεσαν να γίνουν οι εκλογές τώρα και όχι τον Οκτώβριο – όπως μάλλον θα συνέφερε τον Σύριζα – ούτως ώστε η Χώρα να έχει σταθερή κυβέρνηση και διακυβέρνηση όταν και αν γίνουν “έκτροπα” ή κάποιο “επεισόδιο” από τη μεριά της Τουρκίας στην περιοχή μας.

Η σύνθεση της νέας κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μας δείχνει κάποια στοιχεία που ενισχύουν την ανάλυσή μας αυτή. Η τοποθέτηση ως υφυπουργού Εθνικής Άμυνας του πρώην ΓΕΣ της κυβέρνησης Σύριζα κ. Αλκιβιάδη Στεφανή και η τοποθέτηση του κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη μαζί με τον υφυπουργό κ. Ελ. Οικονόμου μας δείχνουν μιαν “αναμονή” για το κάτι που περιμένουν... Ο κ. Στεφανής αναμφισβήτητα είναι απόλυτα γνώστης των στρατιωτικών θεμάτων του Υπουργείου του ενώ και, η στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών εγγυάται την “ύπνωση” του Στρατεύματος σε αυτό το σημαντικό ζήτημα. Είναι ενδεχομένως ο άνθρωπος που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει νέα “Ίμια” αν αυτά εμφανισθούν στην πραγματικότητα. Ο κ. Χρυσοχοΐδης, από την άλλην, είναι απόλυτος γνώστης του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ενώ, θα τον χαρακτηρίζαμε ως άνθρωπο των “ειδικών αποστολών”. Είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε άνετα να καθαρίσει τα Εξάρχεια αλλά και με την ίδια κυνική ευκολία να βγάλει τα ΜΑΤ ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές ή και έναν “διαμαρτυρόμενο – επαναστατημένο” όχλο. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας είναι υπάλληλος της γνωστής οικογένειας Ρότσιλντ στην Ελλάδα και αυτό είναι ένα δυνατό μήνυμα του κ. Μητσοτάκη στις “διπλωματικές αγορές” ότι η Συμφωνία των Πρεσπών, με ότι αυτό συνεπάγεται - π.χ. συνεκμετάλλευση της ελληνικής ΑΟΖ με το περίκλειστο κράτος των Σκοπίων το οποίο με την Συμφωνία αποκτά δικαιώματα σε αυτήν -, είναι σεβαστή από την κυβέρνησή του. Ο Γιώργος Ζαββός, στενός συνεργάτης επί χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη, τοποθετήθηκε στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών με αρμοδιότητα τις τράπεζες προκάλεσε ποικίλα σχόλια . Κι αυτό γιατί ο νέος υπουργός είναι αδελφός του Στέλιου Ζαββού γνωστού επενδυτή και κουμπάρου του Τζορτζ Σόρος ενώ διατηρεί σχέσεις με τον Τζον Πόλσον.

Το όλο σκηνικό, δηλαδή, των εκλογών και της νίκης που πέτυχε η ΝΔ θυμίζει έντονα εποχή 2009 με την παράδοση της εξουσίας, με άνωθεν εντολή, σε μια κυβέρνηση που παρέδωσε ήδη – με την σύνθεσή της – τα διαπιστευτήριά της στα αφεντικά της χώρας (ΗΠΑ – Γερμανία), τους Ρότσιλντ, τον Σόρρος και κάτι μικροεπιχειρηματίες “υπαλληλάκους” - “πράκτορες” των αφεντικών αυτών στην Ελλάδα. Και όλο τούτο διότι “αναμένεται” ή “ετοιμάζεται” θερμό Φθινόπωρο (Οκτώβριο ή Νοέμβριο) ή Χειμώνας για την Χώρα μας. 

Τελειώνοντας, θα ήταν άδικο να μην αναφερθούμε και στο εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου όπου, ως δια μαγείας η Νέα Δημοκρατία (158) μαζί με το Πασόκ (22) συγκεντρώνουν τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών για όταν και όπου απαιτηθεί αφού πρώτα, όμως, έμεινε εκτός του Ελληνικού Κοινοβουλίου το “ναζιστικό” κόμμα της Χ.Α. για 3771 ψήφους και αφού, πάλι, ως δια μαγείας (ή λόγω Singular… ??) το συγκεκριμένο κόμμα έχασε σε ένα μήνα 105 χιλιάδες ψηφοφόρους σε σχέση με τις Ευρωεκλογές... Πράγμα, αδύνατον... !

Με βάση, λοιπόν, όλα τα παραπάνω και τις παραδοχές που κάνουμε αναμένουμε τους επόμενους μήνες νέα “Ίμια” (1996), αφού χαλκεύτηκε το εκλογικό αποτέλεσμα – έξοδο της Χ.Α. που θυμίζει εποχή Ελληνοποιήσεων και ΔΗΚΚΙ – (2000) και εφόσον ο κ. Τσίπρας έλαβε εντολή να παραδώσει την εξουσία για να υπάρχει κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα δύσκολα που μας ετοιμάζουν (όπως ο Καραμανλής το 2009).

Κι εμείς νομίζουμε πως ψηφίζουμε ... !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου