Από το "Δημοψήφισμα" στην εκλογή "Προέδρου Ελέω Θεώ" ;

του Παναγιώτη Γεωργιάδη - Δράμα

Δεν πέρασαν καλά, καλά δυο μήνες από το περίφημο "Δημοψήφισμα" που στοίχισε την πρωθυπουργία στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και όλα δείχνουν πως μάλλον θα του στοιχίσει και την Προεδρία του κόμματος. Όλοι είπαμε τότε ότι επρόκειτο για μιαν αψυχολόγητη ενέργεια του Παπανδρέου και για τούτο απώλεσε, με τον τρόπο που συνέβησαν -τα γνωστά σε όλους μας- γεγονότα, την πρωθυπουργία της χώρας. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα υπάρχει αναπάντητο το ερώτημα πως αν ο κυρίαρχος Ελληνικός Λαός επέλεγε την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και το Ευρώ, σε ένα ενδεχόμενο τέτοιο δημοψήφισμα, τότε "βάσει ποιας εξουσίας τους οι πολιτικοί δεν του δίνουν το δικαίωμα να αποφασίσει για τη μοίρα του" ; Είναι μήπως "σοφότεροι" οι πολιτικοί μας από τον Λαό και κόπτονται για το καλό του; Η πρόσφατη νεοελληνική ιστορία μας το αποδεικνύει συνεχώς πως "όχι". 

Σε αυτή, όμως, την πολιτική φιλολογία και αναταραχή, ακόμα και σε διεθνή επίπεδο, που δημιουργήθηκε από την απόφαση του Παπανδρέου να ανακοινώσει τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος, δε μπορούμε παρά να του αναγνωρίσουμε ευθέως ότι (για οποιοδήποτε λόγο κι αν το έκανε..) αν μη τι άλλο επέδειξε πολιτικό θάρρος και θράσος απέναντι σε παγκόσμιας εμβέλειας πολιτικούς ηγέτες. Ακόμα κι αν αποδεχθούμε, όπως γράφεται,  πως ότι έκανε το έπραξε για "ιδιοτελείς" σκοπούς, εξυπηρετώντας τους διεθνείς κερδοσκόπους και αγορές, θέλει αρκετό θάρρος και θράσος για να "εκνευρίσεις" τους Μερκοζί και να τινάξεις ολόκληρη την Ευρώπη και το Ευρώ στον αέρα, με ένα "απλό ελληνικό δημοψήφισμα" ! 

Αυτά σε μια πρώτη ανάγνωση γιατί, με μια δεύτερη ματιά στα γεγονότα ανακαλύπτουμε ότι ουσιαστικά το ερώτημα που ετίθετο από τον Έλληνα πρωθυπουργό δεν ήταν η παραμονή της Χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ αλλά, το εκβιαστικό δίλημμα: "Ευρώπη με Παπανδρέου ή Χρεοκοπία-Έξοδο της Χώρας από την ΕΕ χωρίς Παπανδρέου" ! Δηλαδή, απλούστερα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπό την ασφυκτική πίεση από το εσωτερικό (28η Οκτωβρίου) και το εξωτερικό (Τρόικα) έθετε το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα που είχε θέσει και στις εσωκομματικές εκλογές του κόμματος το 2007 στο ίδιο του το κόμμα. Μόνον που τούτη τη φορά εκβίαζε μια ολόκληρη κοινωνία, έναν ολόκληρο Λαό, μια χώρα.

Κι ενώ, λοιπόν, θα περίμενε κανείς, μιας και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ "αποδεικνύεται" υπέρ του δέοντος "δημοκράτης" και "καινοτόμος", να διασφαλίσει ο ίδιος την ομαλή διαδοχή του στο κόμμα μέσα από τις διαδικασίες που ο ίδιος εγκαινίασε και καθιέρωσε, ανακαλύπτουμε πως κάνει ότι είναι δυνατόν για να διαλύσει όλες τις δημοκρατικές αυτές διαδικασίες και καινοτομίες που ο ίδιος επέβαλε. Τώρα πια ο κ. Παπανδρέου δεν επιθυμεί να "μιλήσει" ο κόσμος για την εκλογή Προέδρου από τη βάση αλλά, ως ύστατη λύση διάσωσής του, επιθυμεί να δώσει ο ίδιος το περίφημο πια "δακτυλίδι" στον αγαπημένο του εκλεκτό, προκειμένου να πετύχει τι; Να μείνει στο απυρόβλητο; Να έχει το ακαταδίωκτο; Να γαντζωθεί στην καρέκλα του Προέδρου; Κι όλα τούτα γιατί; Υπάρχει κάτι που φοβίζει τον Γιώργο Παπανδρέου και τον αναγκάζει να παλέψει με νύχια και με δόντια να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο από τη στιγμή που, ομολογουμένως, η παραμονή του στο κόμμα και την πολιτική σκηνή είναι το λιγότερο, σήμερα πια, επιεικώς προβληματική;

Πάντως, από το περίφημο "Δημοψήφισμα" έως την εκλογή "Προέδρου Ελέω Θεώ" στο κόμμα το μόνο που μπορούμε με βεβαιότητα να συμπεράνουμε είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κερδίσει δικαίως και αναντίρρητα το "Ακαταλόγιστο".. Και σίγουρα δεν είναι ο Πάπας !