Η ΣΤΑΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

του Χρήστου Τελλίδη*

Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια σε έναν σκληρό, ασύμμετρο και απάνθρωπο οικονομικό πόλεμο ενάντια σε πανίσχυρες παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις. Σε τούτο τον πόλεμο οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, μετά τα πολλαπλά λάθη των δύο ετών που μας έβαλαν στο κάδρο των γεγονότων, αντιλαμβανόμενες και αποδεχόμενες την κρισιμότητα της καταστάσεως συγκρότησαν την κυβέρνηση ειδικού σκοπού του κ. Παπαδήμου.

Ευθύς εξ αρχής, κατά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου όλοι οι συμμετέχοντες, όλοι οι βουλευτές κι όλα τα στελέχη των τριών κομμάτων της Συγκυβέρνησης, γνώριζαν τον ειδικό σκοπό της. Ολοκλήρωση της απομείωσης του Χρέους (PSI), έγκριση και ψήφιση του νέου Μνημονίου και Εκλογές. Όλοι μας, είτε ως στελέχη των κομμάτων αυτών, είτε ως απλοί πολίτες, γνωρίζαμε αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία της Συμφωνίας των πολιτικών Αρχηγών από νωρίς. Τούτο δεν μπορεί να το διαψεύσει κανείς. Μάλιστα, η στρατηγική επιλογή της στήριξης της κυβέρνησης Παπαδήμου και της ολοκλήρωσης του συμπεφωνημένου έργου της καταδεικνύει την κρισιμότητα της κατάστασης, την οποία όλοι μας γνωρίζαμε απ’ αρχής.

Έτσι, το δίλλημα που ετίθετο κατά την ψήφιση του νέου Μνημονίου στη συνείδηση όσων βουλευτών το καταψήφισαν, είναι ψευδεπίγραφο και ανακόλουθο υπό την έννοια ότι από νωρίς γνώριζαν την αρχική συμφωνία των πολιτικών αρχηγών. Το πραγματικό δίλλημα που τέθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν «Χρεοκοπία ή Ευρωζώνη» και σε αυτό το ερώτημα κάποιοι αρνήθηκαν να απαντήσουν. Κάποιοι κρύφτηκαν πίσω από το προσωπικό πολιτικό τους κόστος. Κάποιοι, γνωρίζοντας τις συνέπειες της πτώχευσης της χώρας και παραγνωρίζοντας τη στρατηγική επιλογή της ΝΔ, του κόμματος που έβαλε τη χώρα στην Ενωμένη Ευρώπη, για προσωπικούς τους λόγους, καταψήφισαν το νέο Μνημόνιο. Καταψήφισαν την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και μετέτρεψαν επί της ουσίας ένα αυτονόητο ερώτημα σε λιποταξία εν καιρώ πολέμου.

Είναι προφανές, μετά και τις διαγραφές 45 βουλευτών από τα δύο μεγάλα κόμματα, πως η Ελλάδα δε μπορεί να συνεχίσει την ευρωπαϊκή της πορεία με πολίτες και βουλευτές που αρνούνται να πολεμήσουν για την παραμονή της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι κανένα από τα κόμματα δεν επιθυμεί να στελεχώνεται από ανθρώπινο δυναμικό που την ώρα της μάχης λιποτακτεί και προσπαθεί να διασωθεί στα μετόπισθεν. Η Ελλάδα και η Νέα Δημοκρατία δεν χρειάζονται στελέχη και πολιτικό προσωπικό που αμφισβητούν την κορυφαία επιλογή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή και δεν πειθαρχούν στην στρατηγικής σημασίας Εθνική επιλογή του Προέδρου και Αρχηγού της Αντώνη Σαμαρά. Διότι, την ώρα αυτή του πολέμου, τη στιγμή που τα θύματα αυξάνονται πολλαπλώς και δραματικά – άστεγοι, άποροι, πεινασμένοι – , ανεξάρτητα από το «δίκαιο», «σωστό» ή «άδικο» του πολέμου, δεν λιποτακτείς στη μάχη. Δεν εκθέτεις τον αρχηγό σου με την άρνησή σου να υποταχθείς στην απόφαση της πλειοψηφίας, δεν αμφισβητείς, δεν απειθαρχείς.

* Ο Χρήστος Τελλίδης είναι μέλος της Νέας Δημοκρατίας