Δυο μήνες έκλεισε αισίως η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου και όλα δείχνουν πως ολοκλήρωσε την απομείωση του ελληνικού χρέους, το λεγόμενο «PSI», με μια συμφωνία που ξεπερνά κατά πολύ τα συμφωνηθέντα της 26 – 27 Οκτωβρίου. Άμεσα ξεκίνησαν, προχθές, οι διαπραγματεύσεις και τελικώς συμφωνήσαν οι πολιτικοί αρχηγοί για τη νέα δανειακή Σύμβαση, το «Μνημόνιο 2», με την Τρόικα. Η τελευταία εμφανίζεται ιδιαίτερα «σκληρή» και «αδιάλλακτη» στις απαιτήσεις της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και όχι μόνον για επικοινωνιακούς λόγους και για εσωτερική κατανάλωση. Η ανικανότητα και οι συνεχόμενες αποτυχίες των προηγούμενων κυβερνήσεων τα τελευταία δύο χρόνια, ως προς την υλοποίηση των συμφωνηθέντων, αναγκάζει τους δανειστές και τους εταίρους μας να είναι ουσιαστικά άκαμπτοι έως και προσβλητικοί απέναντί μας. Έτσι, υπό δύσκολες συνθήκες κλήθηκαν τα κόμματα που στηρίζουν τον κυβερνητικό σχηματισμό να επωμισθούν ισότιμα και ισόποσα πολιτικό κόστος και ευθύνες που ουσιαστικά δεν αναλογούν στο καθένα το ίδιο. Η υπογραφή και ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης ολοκλήρωσε, ουσιαστικά την Κυριακή, τον «ειδικό σκοπό» σύστασης και ύπαρξης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η σύσταση της κυβέρνησης Παπαδήμου, που σκοπός της ήταν η επίτευξη των παραπάνω στόχων, επιτυγχάνεται και η αρχική τήρηση των συμφωνηθέντων, για άμεση προσφυγή στον κυρίαρχο Ελληνικό Λαό, όπως ακριβώς ζητά ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, τίθεται πια στην πολιτική φαρέτρα. Σε αυτή την πολιτική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, στην προσφυγή στον Ελληνικό Λαό, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου αντιπροτείνει την παράταση της θητείας της κυβέρνησης Παπαδήμου κατά παράβαση της αρχικής συμφωνίας και των συμφωνηθέντων των πολιτικών αρχηγών. Δύο μήνες, μόλις, από την πρωταρχική του δέσμευση για τη γέννηση της κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναιρεί, για πολλοστή φορά, τον εαυτό του, την υπογραφή του και την πολιτική του τιμή.
Η αμετροέπεια, η έλλειψη ηθικής, η αναντιστοιχία και η πολιτική καταθλιπτική μοναξιά του Γιώργου Παπανδρέου τον οδηγούν, ακόμα και σήμερα, σε αναιρέσεις, πισωγυρίσματα και άτοπες πολιτικές με σκοπό την πολιτική του διάσωση. Η στάση αυτή του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη από βουλευτές που παραμένουν «πιστοί» σε αυτόν, ακυρώνει την προσπάθεια του κόμματός του να προσφύγει στις εκλογές με νέο Αρχηγό – Πρόεδρο, εφόσον αυτές, με την πρόταση Παπανδρέου, μετατίθενται για πολύ αργότερα. Έτσι, προκύπτει το ερώτημα αν τελικά το Ελληνικό Σύνταγμα και η Λαϊκή Ετυμηγορία – οι συμπεφωνημένες εκλογές – είναι θύματα τελικώς της προσωπικής πολιτικής διάσωσης του Γιώργου Παπανδρέου. Κι όλα αυτά, σε αντίθεση με τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος επωμίσθηκε πολιτικό βάρος και κόστος που δεν του αναλογεί, συμφώνησε να στηρίξει τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία και έβαλε πλάτη, διαπραγματευόμενος μόνος του απέναντι στους δανειστές, στην ειδικού σκοπού ύπαρξη της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Έχουμε, δηλαδή, ουσιαστικά μια αμετροεπής πολιτική στάση του Γιώργου Παπανδρέου και μια στάση ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά. Μια κατάσταση που δυσκολεύει την παράταση ζωής της κυβέρνησης ειδικού σκοπού και ενισχύει την αναγκαιότητα προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία. Μια κατάσταση που δηλητηριάζει την εμπιστοσύνη μεταξύ των εταίρων της κυβέρνησης. Μια κατάσταση που δικαιώνει τη στάση και τις θέσεις του Αντώνη Σαμαρά για τους πρωταρχικούς σκοπούς της σημερινής κυβέρνησης και καταδεικνύει, με τρόπο απόλυτο, ποιος εκ των δύο εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και της Χώρας.
* Ο Χρήστος Τελλίδης είναι εκπαιδευτικός και στέλεχος της ΝΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου