"Ντομινικ Στρος Καν": Μια άλλη άποψη

Με αφορμή την "σύλληψη" του Ντομινίκ Στροσκάν, σοβαρό θα είναι λεχθεί και η άποψη ανθρώπων που για χρόνια μελέτησαν πολύ εμπεριστατωμένα το θέμα ξεκινώντας από το διαζύγιο. Να τι συμβαίνει λοιπόν τις τελευταίες δεκαετίες σε μια μερίδα ανθρώπων που σχετίζονται άμεσα με τον δικαστικό χώρο, τα διαπλεκόμενα, τα οικονομικά συμφέροντα και την επιθυμία να βάλουν στην εξουσία το γυναικείο φύλο:

Επί ένα αιώνα, το φεμινιστικό κίνημα αγωνίστηκε και έφερε μια ισορροπία στην ισότητα ανδρών γυναικών. Οπως είναι φυσικό, συμφέροντα προσπάθησαν να το χειραγωγήσουν και να εκμεταλλευτούν τα κεκτημένα για άλλους σκοπούς. Παραδείγματα είναι η μη ελεγχόμενη χρηματοδότηση γυναικείων οργανώσεων, η καταναλωτική άπλετη δημιουργία γυναικείων ειδών. Πολλές πρωτεργάτισσες του γυναικείου κινήματος κατάλαβαν τον εγλωβισμό αυτό και το λένε τώρα δημόσια (Μπανταντέρ, Λέσιγκ, Σουλερότ, Βιλλάρ, κτλ).
.............................................................................

Μάλιστα, οι οικονομικές δυνάμεις βρήκαν και άλλο τρόπο χρησιμοποίησης της γυναίκας για οικονομικά οφέλη: Τα χρήματα που προορίζονταν για ισότητα και υπεράσπιση των κακοποιημένων γυναικών στις τριτοκοσμικές χώρες, να τα διαχειρίζονται τα αναπτυγμένα κράτη μέσω οργανώσεων (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ, κτλ) και να τα διοχετεύουν στα δυτικά κράτη μέσω των πολιτικών κομμάτων (κάθε κόμμα έχει και την γυναικεία οργάνωσή του). Ετσι έγινε και η πολιτική διαπλεκόμενη στα οικονομικά συμφέροντα. Γυναίκες λοιπόν πρέπει να μπουν στη πολιτική (και μάλιστα να εξουσιάζουν) για τον μόνο λόγο των οικονομικών ωφελειών. Σε κάθε πόλη και χωριό δίνεται χρηματοδότηση για την ενδο-οικογενειακή βία έστω και εάν δεν υπάρχει. Ετσι, πολλές γυναίκες επωφελούνται από αυτή τη κατάσταση άθελά τους και κυρίως στο διαζύγιο (βλέπε μελέτες Νίκου Σπιτάλα - http://www.sos-sygapa.eu/ ).

Τελευταία, βλέπουμε πόσο δυνατά είναι αυτά τα συμφέροντα που καταφέρνουν να διασύρουν ακόμα και ηγέτες με την υπόνοια σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο Μπερλουσκόνι αντιστέκεται ακόμα, αλλά για πόσο? Ο Κλίντον-Πρόεδρος ΗΠΑ, ο Κατσάβ-Πρόεδρος του Ισραήλ, Ο ΣτροσΚαν-Πρόεδρος ΔΝΤ, κτλ). Ακόμα και ο Ασσάνζ (Wikileaks), ο σκηνοθέτης Πολάνσκι, ο τραγουδιστής Τζάκσον και άλλοι κατηγορήθηκαν άδικα και όπως φαίνεται γιατί από αυτά πίσω υπήρχαν οικονομικά συμφέροντα και θέματα εξουσίας. Το ίδιο έγινε και με τον Νίκο Σπιτάλα: Ηγέτης, θαρραλέος, αληθινός και σκληρός με τα συμφέροντα που τα πολέμησε. Κατάφερε το ακατόρθωτο: Να βγάλει στην επιφάνεια ένα σοβαρό θέμα: Τις ψευδείς κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση, στο διαζύγιο. Πολλές μαμάδες που βλέπουν την άριστη σχέση του μπαμπά με το παιδί προσφεύγουν σε ψεύδη για να αποκτήσουν την επιμέλεια των παιδιών και συχνά κατηγορούν το πατέρα για παρενόχληση. Το δικαστικό σώμα (αποτελούμενο επίσης από γυναίκες στην πλειοψηφία) μπαίνει στην παγίδα να υποστηρίζει την μάνα (που όπως προείπαμε ήδη στηρίζεται από το σύστημα ως γυναίκα) και έτσι καταστρέφει παιδιά από μικρή ηλικία δίνοντας την επιμέλεια σε ανίκανο και συκοφάντη γονέα. Φυσικά το σύστημα αυτό καλά κρατεί διότι συμμετέχουν και άχρηστοι δικηγόροι και άλλοι παράγοντες του χρήματος και της πολιτικής.

Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε για τα παιδιά αυτά που άθελά τους καταστράφηκαν: Οι μελέτες δείχνουν οτι στην πλειψηφία γίνονται καταθλιπτικά και παραβατικά, δεν έχουν καλή σχέση με το άλλο φύλο και έχουν παντελή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Μεγάλωσαν δίχως γονεικά πρότυπα και τώρα είναι ενάντιοι όχι μόνο των γονέων αλλά και όλης της κοινωνίας. Τώρα, η κοινωνία πληρώνει τα λάθη αυτά του παρελθόντος που αφορούν ένα εκατομμύριο παιδιά διαζυγίων. Συν τα δύο εκατομμύρια των γονέων διαζευγμένων, καταλαβαίνουμε τι κοινωνική καταστροφή έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες. Εάν λάβει υπόψη του κανείς τη μείωση των γεννήσεων και την αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού, καταλαβαίνει εύκολα ποιό είναι το μέλλον αυτής της χώρας κυρίως στις μεγάλες
πόλεις.

Τελικά, ο άνδρας είναι το εύκολο θύμα και ιδιαίτερα όσοι είναι "μπροστάρηδες" και κτυπούν το κατεστημένο.