-Εμείς εδώ τι κάνουμε ;!...

Το κείμενο που ακολουθεί μας το έστειλε αναγνώστης... Πρέπει να πούμε ότι σε αρκετά συμφωνούμε αλλά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως η μεγάλη πλειοψηφία των Αγανακτισμένων τελικά δεν είναι οι "βολεμένοι" του Συστήματος που αναφέρει.. Απεναντίας, αυτοί εξακολουθούν να συμμετέχουν στο "φαγοπότι"...

"Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης.

Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρονιά συνδικαλιστή τον ξέρω.

Δίπλα του η ξαδέρφη μου η Μάρθα, από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί είχε κλείσει 15ετία στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο. ........................

Μαζί της η φίλη της η Στέλλα, που 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν άγαμη θυγατέρα.

Παραδίπλα ο Στάθης, η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρώ και τώρα αγωνιζόταν στο ψάρεμα.

Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, πυροσβέστης, που έχει καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει, λέει) και περιμένει και κάποιο χοντρό εφάπαξ.
Δίπλα τους ο θειος μου, δεξιός από σοι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση.

Και από κοντά τα δυο αδέλφια: ο Στέλιος, που του είχε βάλει το κόμμα τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρήγορης, που έπαιρνε τα έργα του Δήμου υπερτιμολογημένα λόγω γνωριμιών.

Πίσω, στην δεύτερη σειρά, ο Μιχάλης. Εργολάβος με συνεργείο 27 ανασφάλιστους αλλοδαπούς και 3 έλληνες..

Στα δεξιά τους ο Λάκης: φοιτητής ετών 32, παρέα με τον Γιώργο, γιατρό, τον επονομαζόμενο και "ταχυδρόμο" από τα φακελάκια.

Μαζί τους  και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, που στο ιδιωτικό του ιατρείο δεν έκοβε πότε του αποδείξεις, με τον Κυριάκο της Εφορίας, που δεν είχε δει ποτέ του παράβαση τα τελευταία 6 χρόνια...

Και φυσικά δεν θα έλειπε και ο Βασίλης, λιμενικός, πρώτος ταβλαδόρος στο τελωνείο.

Να και ο Μηνάς, που είχε ξεχάσει ποτέ έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο, μαζί με τον Ορέστη επιδοτούμενο χρόνια αγρότη, που δεν ήξερε πού ήταν τα κτήματα του.

Όλοι μαζί με άλλους τόσους σήκωσαν τα χεριά ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναξαν,

"Κάτω τα χεριά από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !"

Ο Στέφανος, αδελφικός μου φίλος, άνεργος οικοδόμος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια:

"-Ρε, Κώστα, εμείς εδώ τι κάνουμε?"

Έλα, ντε! Ρε, μήπως τελικά "μαζί τα φάγαμε?"...